Ben Fidan

Yine esiyor kudretli rüzgar,

Sarsıyor sahipsiz fidanı,

Nereye yöneleceğini şaşırmış dallar,

Arıyorlar bir umut ışığı,

Soluyor ayrıca fidan;

Bir güneş,bir sıcaklık istiyor;

Acı çekiyor yalnızlığından;

Solgunluğunu kuruluğundan değil;

Kireç gibi,kireç gibi yüzünden alan;

Kurtuluşu çınarlardan,ağaçlardan;

Ummuş fidan;

Bir desteği yok fidanın;

Bükülmesin boynu diye;

Tutsun onu,filizlensin işte;

Bir destek;ağaçlandıracak;

Yaralarından akan sakızlar;

Ulaşsın artık yere;

Kıralan dallarının sunulduğu gerekçe;

Gerçi tek tarafı olmayan kötülük;

Bu dünyada çok fazla ve büyük;

Hataları da çok fidanın;

Bilir ve susar;

Ama hiç mi payı yoktur;

Kuru toprağının;

Bunu düşünür de yaşar;

Ve bekler dinmesini rüzgarının;

Böyle dertlerini tepkisizlikle aşar;

A. Eralp DEMİRDERE